پرسشنامه تعهد زناشویی (DCI) آدامز و جونز

تعهد مهمترین نکته برای داشتن یک زندگی مشترک سالم و پایدار است، تعهد یعنی این که هر دو طرف بخواهند رابطه‌ خود را در گذر زمان حفظ کنند و به آن وفادار بمانند، متعهد بودن به رابطه یعنی این که فرد خود و همسرش را در کنار یکدیگر ببیند و آینده‌ مشترکی را برای خودشان بسازد.
یکی از عوامل مهم در ماندگاری و حفظ ازدواج، احساس تعهد در زوجین است. عواملی که روانشناسی روابط نزدیک را تعریف می‌کند شامل: درگیری احساسی، تقسیم کردن افکار و احساسات و وابستگی بین فردی یا تعهد می‌شد. این عوامل توصیف می‌کنند که روابط نزدیک چیست و چرا افراد این روابط را شکل داده و چگونه آن را توسعه می‌دهند. اولین عامل درگیری احساسی است که شامل احساسات عاشقانه، گرمی و وفاداری به فرد دیگر می‌باشد. دومین عامل شامل تقسیم کردن احساسات و تجربه‌های فرد است و سومین عامل وابستگی و ایجاد تعهد میان دو فرد است که سعادت آن دو را به یکدیگر گره می‌زند (کلی و همکاران، ۱۹۸۳؛ به نقل از تبعه امامی، ۱۳۸۲). آماتور (۲۰۰۴) تعهد زناشویی به این معنی است که زوجین تا چه حد برای روابط زناشویی خود ارزش قائل هستند و چه قدر برای حفظ و تداوم ازدواج خود انگیزه دارند. تعهد معنایش این است که فرد همسرش را دوست دارد، یعنی به او وفادار است و از همسر دیگری به هر شکل و شمایل که باشد اجتناب می‌کند (کلارک، ۱۳۸۸؛ ترجمه از قرچه داغی).
زمانی که یک ازدواج درحال شکل‌گیری است زن و شوهر با هم عهد می‌کنند تا در هر تلخی و شیرینی همدیگر را همراهی کنند و با هم بمانند و تاب بیاورند. هر فردی همسری صادق، باوفا و متعهد می‌خواهد تا در مسیر پرپیچ و خم زندگی جا ‌نماند و اگر مشکلی پیش آمد با صبر، تدبیر، مشورت و توکل آن را حل کند. زوجها آرزو دارند که اولین و آخرین عشق برای طرف مقابلشان باشند و به یکدیگر متعهد بمانند. بدون تعهد هر رابطه‌ای سطحی و ناپایدار است (آنجلیس، ۱۳۸۲).
تعهد زناشویی عهد بستن یک زوج با هم برای رسیدن به هدف و منظوری مشترک است. که باعث تداوم آن رابطه می‌شود. به نظر اشتنبرگ (۱۹۸۸؛ نقل از عباسی، ۱۳۸۷).
عشق ۳ عنصر : شهوت، صمیمیت و تعهد دارد و بصورت یک مثلث در نظر گرفته می‌شود. سومین راس مثلث تعهد است، و اثر طولانی مدت برای حفظ عشق دارد. تعهد زناشویی به این معنی است که زوجین چقدر برای روابط زناشویی خود ارزش قائل هستند و تا چه اندازه به حفظ و تداوم ازدواج خود می‌اندیشند (آماتور، ۲۰۰۴). اگر تعهد در رابطه زناشویی از بین برود یکی از مهمترین مبانی ارتباط یعنی اعتماد نیز از بین می‌رود. متعهد بودن در قبال خانواده، به معنای صرف زمان و انرژی برای فعالیت‌هایی است که به نحوی به خانواده مرتبط می‌گردد. آماتور معتقد است که تعهد مفهوم مهمی است که باعث جدا کردن نظریه‌ی تغییرات اجتماعی از اقتصادی می‌شود (آماتور؛ ۲۰۰۴، به نقل از شاه‌سیاه، ۱۳۸۷). تعهد در روابط زناشویی مفهوم ویژه‌ای دارد و به معنای تک همسری و داشتن روابط عاشقانه و زناشویی تنها با یک نفر در هر زمان است. برای آن که زوجین بتوانند ارتباط عاشقانه، دراز مدت و موفقی داشته باشند، و هر دوی آنها باید در پایبند ماندن به تک همسری توافق نمایند (گود؛ ۱۳۸۴، به نقل از عباسی، ۱۳۸۷). تعهد باعث تغییر یک ارتباط به صورت ارتباطی متقابل می‌گردد و هم چنین باعث ثبات زناشویی می‌شود. رابطه‌هایی باتعهد بالا، انعطاف‌پذیری بیشتری دارند و عملا زوجین زمانی می‌توانند از دگرگونی‌ها و آزمایش‌ها به دور باشند که در کنار یکدیگر احساس امنیت بیشتری داشته باشند (دین و اسپانسر، ۱۹۷۴).