تردیدی نیست در وجود حقایق زیر :

1. حقایق لغویه: از قبیل: انسان، فرس، ماء، اسد و … در عربی
2. حقایق عرفیّه عامه از قبیل: دابّه، طیاره، سیاره و…
3. حقائق عرفیّه خاص یا اصطلاحیه مانند معرّف و حجت در منطق، حکومت و ورود و اماره و اصل و … در اصول و…
4. حقیقت متشرعیه که در استعمالات مسلمین و پیروان شارع مقدس پس از رحلت رسول اکرم «ص» از الفاظ عبادات همین معانی شرعیه متبادر بوده و تا به امروز هم هست.

تمام این‌ها مسلم است ولی سخن در این است که :

آیا حقیقت شرعیه هم داریم یا نه؟ یعنی آیا الفاظی داریم که در عصر خود شارع مقدس و در لسان او و استعمال خود پیامبر «ص» (نه پیروان او) در معانی جدیدة و مستحدثه حقیقت شده باشند (به نحو وضع تعیینی یا تعینی) یا چنین الفاظی نداریم؟ در رابطه با وجود و عدم وجود حقیقت شرعیه اقوالی است که به آن اشاره می‌شود عده‌ای بقول مطلق مثبت‌اند و عده‌ای مطلقا نافی‌اند و عده‌ای هم مفصّل‌اند که خود مفصلین چند گروهند. برخی میان الفاظ کثیر التداول و قلیل الاستعمال در لسان شارع تفصیل داده‌اند. و عده‌ای میان الفاظ عبادات و معاملات تفصیل داده‌اند و … که تا شش قول گفته شده است.

ابتداء قبل از ورود به این بحث چنانچه مرحوم آخوندخراسانی (ره)در کفایه آورده است مطالبی بیان می شود :  {أنه اختلفوا في ثبوت الحقيقة الشرعية و عدمه على أقوال و قبل الخوض في تحقيق الحال لا بأس بتمهيد مقال و هو أن الوضع التعييني كما يحصل بالتصريح بإنشائه كذلك يحصل باستعمال اللفظ في غير ما وضع له كما إذا وضع له بأن يقصد الحكاية عنه و الدلالة عليه بنفسه لا بالقرينة و إن كان لا بد حينئذ من نصب قرينة إلا أنه للدلالة على ذلك لا على إرادة المعنى كما في المجازو ….