افزایش توده بدني و چاقي یکي از مشکلات تندرستي است که در کشورهاي صنعتي و کشورهاي درحال توسعه به سرعت در حال گسترش است و بار سنگيني از بيماریها ، مرگ زودرس و هزينه ها ي مالي را به جوامع تحميل مي کند.
انجام فعاليتهاي بدني هميشه به عنوان يک راهکارمداخله اي حياتي و مهم در پيشگيري و درمان چاقي در سنين مختلف زندگي مدنظر بوده است. علاوه بر بهبود آمادگي قلبي عروقي، حسايت به انسولين و پروفايل ليپيدي وهمچنين کاهش فشار خون، فعاليت بدني نقش مهمي در مديريت و کنترل چاقي به واسطه افزايش مصرف انرژي در افراد چاق دارد.
اما تصور ميشود که سازوكارهاي اکسيداسيون چربي در افراد چاق دچار اختلال شده، برخي از آنها شامل ناتواني در اکسيداسيون چربي درعضله اسکلتي، تغيير در برداشت اسيدهاي چرب آزاد، کاهش ليپوپروتئين ليپاز و همچنين نقص در تعامل متابوليسم چربي و کربوهيدرات هنگام تمرين است. اين کاهش ظرفيت دراکسيداسيون اسيدهاي چرب ممکن است نقش مهمي درتوسعه ي تعادل مثبت چربي داشته باشد و باعث ذخيره بافت چربي در افراد چاق شود. از طرفي، کاهش فعاليت بدني و ناتوانيهاي حرکتي در سنين مختلف در افراد چاق به اثبات رسيده است و تجويز برنامه هاي تمريني را براي اين افراد لازم و ضروري كرده است. بنابراين، يک هدف مهم در پيشگيري و درمان چاقي افرادچاق که توانايي حرکتي آن ها به واسطه ي توده بدني اضافي محدود شده است، طراحي پروتکل هاي تمريني مناسب براساس انواع شدت فعاليت بدني سازگار با اين افراد است.
بنابراین محقق درصدد است تا با اندازه گیری میزان ترشح آنزیم های ATGL و HSL در شدت های مختلف تمرین در افراد ، به بررسی تاثیر آنها بر میزان حداکثر اکسیداسیون چربی MFO) ، Fatmax) زنان جوان چاق یا دارای اضافه وزن بپردازد؛ به این امید که نتایج تحقیق حاضر، گامی در جهت بهبود علائم و مشکلات ناشی از چاقی در زنان جوان باشد.