ما ضمن مباحث گذشته به تناسب از اهميت دوران نوجواني و طبعاً مسأله بلوغ سخن مي آوريم و اينك براي تكميل آن مباحث و فراهم آوردن مدخل و مقدمه اي براي مباحث بعدي با رعايت اختصار مواردي را عرضه مي داريم:

شرايط اين مرحله :

دوران بلوغ را به دليل اهميت و نفوذ بخشي و هم از جهت روابط و مراودت با عناويني نسبتاً گويا به صورت زير معرفي كرده اند:

– دوران انتقال : به دليل انتقال نوجوان از مرحله كودكي و وابستگي به مرحله استقلال و ورود به دنياي بزرگترها.

– دوران عصيان و نافرماني نسبت به بزررگترها به دليل احساس بزرگي و استقلال.

– دوران اضطراب به دليل شرايط خاص دنياي بلوغ و ريختن هورمونهاي غدد در خون.

– دوران غرور و مستي، بدليل رؤياها، احتلامها و آينده بيني هاي شيرين.

– دوران تولد جديد كه به نظر هال تكامل يافته ترين خصايص انساني در اين مرحله ظاهر مي شود[1]. سونيز دوران بلوغ را دوران تولد جديد مي خواند[2].

– دوران بحران است (erise) به ويژه كه براي او بحران انطباق با شرايط جديد، محيط جديد و خواسته هاي جديد پيش مي آيد و او در اين انديشه است كه با هوس هاي خويش چگونه كنار آيد.

بروز مشكلات و تغييرات :

تغييرات متعددي در شرايط رشد و حيات او پديد مي آيد كه آن خود عامل توجيه بروز بحران است. در درون او آشوبهايي از شرايط هوسمندي نو وخواسته هاي غير قابل دسترس وجود دارد كه ذهن او را به خود مشغول مي دارد، به طوري كه براي اقناع آن در حال نقشه كشي است.