هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر شاخص های مدل بانک جهانی بر فضای کسب و کار در صنعت پتروشیمی است. جامعه آماری تحقیق حاضر،‌ شامل شرکت‌های منتخب دولتی، شبه دولتی و خصوصی پتروشیمی ایران است، نمونه ی پژوهش شامل ۱۵۴ نفر بود که به روش صورت تصادفی طبقه ای و درون هر طبقه به شکل تصادفی ساده  انتخاب شده است. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استفاده شده است که روایی آن از طریق تحلیل محتوا تأیید شده است و پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ مورد آزمون قرار گرفته است که مقدار آلفای ۷۵/۰ می باشد. ابتدا با استفاده از روش AHP و استفاده از نظرات خبرگان به اولویت بندی شاخص های فضای کسب‌وکار در صنعت پتروشیمی پرداخته شد و در ادامه با استفاده از آزمون دوجمله ای مناسب بودن فضای کسب و کار بررسی به طوری که شاخص مربوط به شروع کسب و کار در صنعت‌پتروشیمی،شاخصهای مربوط به استخدام و اخراج نیروی‌کار شاخصهای مربوط به ثبت مالکیت شاخصهای مربوط به تجارت فرامرزی شاخصهای مربوط به انحلال یک فعالیت و شاخصهای مربوط به الزام آور بودن قراردادها در صنعت‌پتروشیمی از سطح قابل قبولی برخوردار است.از طرف دیگر با توجه به نتایج آزمون دو جمله ای می توان گفت شاخص مربوط به اخذ مجوزهای ساخت در صنعت‌پتروشیمی ، شاخصهای مربوط به اخذ اعتبار، شاخصهای مربوط به حمایت از سرمایه گذاران، شاخصهای مربوط به پرداخت مالیات ازسطح قابل قبولی برخوردار نیستند.

وازگان کلیدی : شاخص های کسب و کار ، فضای کسب و کار ، صنعت پتروشیمی، AHP