احتمالاً مهمترین پیشرفت در ابزارهای تصویرگیری هساه ای با معرفی یک آشکارساز ناحیه ساکن توسط آنگر در سال ۱۹۵۷ ، که به دوربین جرقه ای ، دوربین آنگر و یا دوربین گاما نیز شهرت دارد ، بوقوع پیوست .دوربین جرقه ای از یک کریستال یدید سدیم بزرگ تشکیل شده که بر روی شبکه ای از لامپهای تکثیرگر نوری نصب گشته است .از آنجایی که تقریباً همه عناصر تشکیل دهنده بدن دارای رادیوایزوتوپهای صادر کننده پوزیترون هستند (مانند C11 ، O15 ، و N13) ، PET یک قابلیت منحصر به فرد را برای مطالعه عملکرد سوخت و ساز در بدن ، فراهم می آورد. یک پوزیترون دارای جرمی به اندازه یک الکترون بوده و بار مثبت آن ، از نظر قدرمطلق ، به اندازه بار یک الکترون است. به عناصری که تعداد پروتن یکسان و نوترونهای متفاوتی دارند ، ایزوتوپ گفته می شود . رادیواتم ها ، MTC99 ، پرکاربردترین آنها در آزمایشگاهای بالینی است . اشعه گامای ساطع شده توسط این رادیواتمها ، به دلیل قدرت نفوذ زیادتر آن نسبت به پرتوهای آلفا و بتا ، اشعه ای است که عمدتاً در تصویرگری مورد استفاده قرار می گیرد.