پیدایش انقلاب صنعتی و بروز عدم تعادل‌های ناشی از فزونی تولید بر مصرف و برعكس، نقش پول كاغذی و پدید آمدن تورم ساختاری، دخالت مستقیم و مستمر دولت در برنامه‌ریزی‌های اقتصادی برای ایجاد تعادل جهت رشد و توسعه اقتصادی را كه اغلب اقتصاددانان ضرورتی مهم می‌انگارند، اجتناب‌ناپذیر می‌نماید. در چنین شرایطی مالیات به عنوان برداشتی محسوب شده و متكی بر برنامه از درآمد و ثروت ملی، عمدتاً به مثابه ابزار تنظیم سیاست‌های مالی برای ایجاد تعادل مورد نظر در سطح كلان اقتصادی اهمیت می‌یابد، به گونه‌ای كه بتواند شرایط مناسب جهت رشد و توسعه اقتصادی هماهنگ را ایجاد كند. به علاوه فقر، عدم توازن اقتصادی كه در یك نظام پویای اقتصادی پدیده‌ای متغیر تلقی می‌شود، ایجاب می‌كند تا در مقاطع مختلف رشد و توسعه، برای مبارزه با فقر و توزیع ناعادلانه درآمد و رفع كمبودهای اقتصادی اقشار آسیب‌پذیر، هماهنگ با نظام اقتصادی منابع مالی و راههای تامین آن مشخص گردد. از این رو منابع درآمدی جهت تامین مالی برنامه‌های ایجاد توازن اقتصادی باید از پویایی و تحرك و انعطاف‌پذیری لازم و كافی برخوردار باشد.

سیاستهای مالی نقش پویایی درفرآیند توسعه اقتصادی كشورهای جهان سوم دارند. این گروه از سیاستها تقریبا بخش جدایی ناپذیر روند توسعه اقتصادی هستند. از میان ابزارهای سیاست مالی، مالیاتها نقش مهمتری دارا می‌باشند. كارایی یك سیاست مالی در ساختار نظام مالیاتی نهفته است. مالیات ها یكی از معمولترین و مهمترین روش تامین مخارج خود از طریق اختصاص منابع، قدرت خرید در اقتصاد را به دست می‌آورند. مالیات عبارت است از: پرداختهای اجباری برای فعالیتهای مشخص اقتصادی (آزاد ( ارمکی )، غلامرضا، 1380).