عاطفه عبارتست از حالت هيجاني شخص كه انديشه او را همراهي مي كند. عاطفه و هيجان اغلب به طور متداول به كار مي روند.اما خلق حالتي نافذ تر و پاياتر از دو حالت قبلي است.بدين معني كه ممكن است خلق كسي در يك روز بخصوص بالا باشد، معهذا حالاتي از افسوس، غم، خشم يا نگراني به طور گذرادر زمينه اين خلق بالا مشاهده مي شود(پورافكاري1382)خلق يك حالت هيجاني فراگير تعريف ميشود كه عميقا بر نگرش و درك شخص از خودديگران ومحيط به طور كلي تاثير ميگذارد.اختلالات خلق شايع، بالقوه مهلك و بسيار درمان پذير هستند. كه در آن ها بيماران احساس افسردگي ناهنجار يا خلق بالا پيدا مي كنند. نابهنجاري هاي خلق با علائم و نشانه هاي جداگانه كه تقريبا بر تمام زمينه هاي كاركرد تاثير مي گذارند، همراهند.علائم نباتي مشتملند بر تغير در خواب، اشتها، ميل جنسي و نيرو.(سادوك و سادوك2001،ترجمه پورافكاري 1383)

خلق احساسي نافذ و پايداري است كه به صورت دروني تجربه مي شود و بر رفتار و درك فرد از جهان تاثير مي گذارد. خلق ممكن است طبيعي، بالا يا افسرده باشد. افراد بطور معمول طيف وسيعي از حالات خلقي را تجربه مي كنند و مجموعه تظاهرات عاطفيشان نيز همان اندازه وسيع و بزرگ است. همچنين احساس مي كنند كه مي توانند بر حالات خلقي و عاطفي خود كمابيش مسلط باشند.

اختلالات خلقي گروهي از اختلالات باليني هستند كه مشخصه آن ها اين است كه احساس تسلط ازبين رفته و فرد رنج و عذابي عظيم مي كشد. در بيماراني كه خلق بالا دارند(يعني درمانيا)، گشاده خويي ، پرش افكار ، كاهش خواب ، افزايش اعتماد به نفس و افكار خود بزرگ بينانه ديده مي شود. در بيماراني كه خلق افسرده اي دارند (يعني افسردگي) ، از دست دادن انرژي و علاقه ، احساس گناه، دشوار شدن تمركز، از دست دادن اشتها ، و افكار مرگ يا خودكشي وجود دارد. ديگر نشانه ها و علائم اختلالات خلقي عبارتست از تغييراتي در سطح فعاليت، توانايي هاي شناختي ،تكلم و كاركرد هاي نباتي (از قبيل خواب ، فعاليت هاي جنسي و ساير نظامهاي زيستي). اين تغيرات تقريباً هميشه موجب مختل شدن كاركردهاي بين فردي، اجتماعي و شغلي بيمار مي شود اگر بيمار فقط بر دوره هاي افسردگي اساسي دچار شود ، اصطلاحاً گفته مي شود كه به اختلال افسردگي اساسي يا افسردگي يك قطبي مبتلا است. براي بيماراني كه به هر دو نوع دوره افسردگي و مانيا (شيدايي) دچار مي شوند و يا فقط دوره هاي مانيا را تجربه مي كنند. تشخيص اختلالات دو قطبي مطرح مي گردد. بيماران مبتلا به اختلال دوقطبي را كه هيچ دوره اي از افسردگي را ندارند گاه با اصطلاحاتي نظير”مانياي يك قطبي”،”مانياي خاص” توصيف مي كنند.سه طبقه ديگر اختلالات خلقي عبارتند از هيپو مانيا (نيمه شيدايي) ، خلق ادواري (سيلكوتايمي) و افسرده خويي(ديس تايمي). هيپومانيا شامل دوره اي از علائم مانيا است كه با تمام ملاك هاي  DSM–IV–TRبراي دوره مانيا مطابقت نمي كند.