پژوهش تکنیک های شخصیت شناسی و یادگیری اصول شخصیت شناسی

شخصیت از واژه لاتینی گرفته شده است و به نقابی اشاره دارد که هنرپیشه ها در نمایش استفاده می کنند و به راحتی می توان درك کرد که چگونه پرسونا (نقاب) به ظاهر بیرونی، ظاهر علنی که به افراد دوروبر خود نشان می دهد اشاره دارد بنابراین بر اساس ریشه شخصیت، ممکن است نتیجه بگیریم که شخصیت به ویژگی ها ی بیرونی ما اشاره دارد، یعنی آن جنبه هایی از ما که دیگران می توانند ببینند. طبق این تعریف، شخصیت جنبه قابل رویت فرد به گونه ای که بر دیگران تأثیر گذارد، است؛ اما ً قطعا هنگامی که از شخصیت سخن می گوییم به چیزهاي بیش از آن اشاره داریم. منظور ما به حساب آوردن ویژگیهاي متعدد فرد، کلیت یا مجموعه خصوصیات گوناگون است که از صفات جسمانی سطحی فراتر می رود. این واژه تعداد زیادي از خصوصیات ذهنی، اجتماعی و هیجانی را دربرمی گیرد، خصوصیاتی که ممکن است نتوانیم مستقیما آنها را ببینیم و فرد شاید سعی کند آنها را از ما مخفی کند، یا شاید ما از دیگران مخفی کنیم. امکان دارد وقتیکه از واژه شخصیت استفاده می کنیم ، به ویژگی هاي بادوام نیز اشاره داشته باشد. تعریف ما از شخصیت می تواند منحصربه فرد بودن انسان را نیز در برداشته باشد؛ بنابراین می توانیم بگوییم که شخصیت مجموعه ای از ویژگی های بادوام و منحصربه فرد است که امکان دارد در پاسخ به موقعیت هاي مختلف تغییر کند بااین حال این تعریفی نیست که همه روان شناسان با آن موافق باشند؛ زیرا هر نظر پرداز مدلی بی همتا و دیدگاه شخصی درباره ماهیت انسان دارد و این دیدگاه تعریف او از شخصیت شده است برخی از روانشناسان شخصیت، جنبه فیزیولوژیکی کنش انسان را مطالعه و از تعدیل کننده هاي مناسب براي پژوهش در این زمینه سود می جویند، گروهی دیگر به افراد در رفتار آنها توجه می کنند ، بعضی دیگر شخصیت را با توجه به ویژگی هایی چون فرایندهاي ناهشیار تعریف می کنندکه به طور مستقیم قابل مشاهده نیست و باید از رفتار استنباط شود و سرانجام بعضی از روانشناسان، شخصیت را تنها از طریق ارتباط هاي متقابل افراد با یکدیگر و نقش هایی که در جامعه بازي می کنند تعریف می کنند؛ بنابراین دامنه تعاریف ارائه شده از شخصیت از فرایندهاي درونی ارگانیسم تا رفتار مشهود ناشی از تعامل افراد، در نوسان است. شخصیت هم بیانگر آن دسته از خصوصیات فرد است که وي را از سایرین متمایز و منحصربه فرد می کند و هم بیانگر آن دسته از خصوصیات است که در همه انسان ها مشترك است نظر پردازان شخصیت بیش از شباهت هايی که بین افراد وجود دارد به تفاوت هاي فردي و جنبه هاي افرد منحصربه فرد توجه می کنند. بهترین تعریفی که از شخصیت شده، تعریفی است که آلپورت ارائه داده است به نظر آلپورت (1988) شخصیت سازمان بندي پویایی است در درون فرد از آن دسته از نظام هاي روانی - فیزیکی که رفتار و تفکر شاخص آن را تایید می کنند. این تصور که جنبه هاي مختلف این سازمان تأثیراتی بر یکدیگر دارند این تصور که شخصیت مفهوم روانی است، اما همه خصوصیاتی که شخصیت را تشکیل می دهند در درون همه افراد وجود دارند. این تصور که شخصیت نیرویی علی است که ماهیت تعامل هایی را که انسان با جهان دارد تعیین میکند.این تصور که تجلیات شخصیت توسط فرد به وضعیت هاي گوناگون فراوانی آورده می شود و بدین ترتیب نمایان میشود که آن فرد چگونه فردي است، نه آنکه صرفا بازتابی از آن وضعیت باشد.