پروپوزال نقش میانجی گرایانه عزت نفس در رابطه با جامعه پذیری و روابط اجتماعی دانش آموزان مقطع متوسطه

افراد دارای عزت نفس پايین، به طور مشخصی به واسطه خودكمبینی به خود آسیب میرسانند و خود انتقادی مداوم و منفی يكی از روشهای معمول اين افراد است. چنین اشخاصی با عواطفی نظیر غمگینی، اضطراب، احساس گناه، شرمندگی، حقارت، ناكامی و عصبانیت مواجه میشوند و ممكن است در مسائل زندگی بهطور مزمن جرات ورزی ضعیف و دلسردی را تجربه كنند (سلیمی و همكاران ، 1395). عزت نفس بعد ارزيابانه خودپنداره - توصیف فرد از خود- است و اشاره دارد به اينكه چگونه خود را ارزيابی میكنیم. برای انسان اين امكان وجود دارد كه رنگها، صداها، شكلها و احساسهای خاصی را دوست نداشته باشد. اما اگر فرد بخشی از خود را دوست نداشته باشد، ساختار روانی او به شدت آسیب میبیند. چنین فردی در مسائل اجتماعی، تحصیلی يا شغلی كمتر پیشرفت میكند. زيرا توانايی دستیابی به پیشرفت و انتظار دستیابی به آن را در خود نمی بیند.
(شهرآرای ، 1389) بنابراين عزت نفس به ارزشی كه فرد برای خود قائل است اشاره دارد. شخص با عزت نفس بالا كسی است كه به خود احترام میگذارد، به دستاوردهايش افتخار می كند و میتواند تأثیر فشار روانی را به حداقل برساند.
عزت نفس مثبت یک نیاز انسانی است و از عوامل مؤثر بر بهزيستی روانشناختی است (وونگ و همكاران ، 2016 ). شخصی كه عزت نفس پايین دارد توانايیهای خود برای ابراز تمايالت جنسی، مورداحترام و توجه بودن، شنیدن انتقاد، تقاضای كمط يا حل مشکلات را سركوب میكند. برای اجتناب از قضاوتهای بیشتر و عدم پذيرش مكرر، ديوارهای دفاعی برپا میكند.ممكن است خود را سرزنش كند، عصبانی و ناامید شود يا خويشتن را در فعالیتهای آرمانگرايانه غرق نمايد (شهرآرای ، 1389) به بیان ديگر عزت نفس پايین با آسیبهای فردی و اجتماعی فراوانی مثل حساسیت به طرد0خوشكام ، بهرامی، رحمت الهی، نجارپوريان، 1393) و كاهش شايستگی اجتماعی (سیسرو و كرنز ، 2011 )همراه است. عزت نفس يكی از عوامل تعیین كننده رفتار انسان به شمار میرود. در حقیقت برداشت و قضاوتی كه افراد از خود دارند تعیین كننده چگونگی برخورد آنها با مسائل مختلف است. فردی كه عزت نفس پايین دارد و برای خود، ارزش و احترامی قائل نیست، ممكن است دچار انزوا، گوشه گیری و يا پرخاشگری و رفتارهای ضداجتماعی شود(مكی و اسمیت ، 2002) .منظور از عزت نفس، ارزيابی فرد از خويش است كه آن را از طريق توجه به خويش به دست می آورد و نشانه نگرشی است از تأيید يا عدم تايید و میزانی كه فرد به توانايی، موفقیت و ارزش خود اعتقاد دارد(كوپر اسمیت ، 1967، به نقل از بخشايی ؛ 1390) 0سونینگسون (2012 ) رويكرد منفعلانه تری را در تعريف عزت نفس در پیش میگیرد. از نظر وی ساختارهای خود بر اساس اينكه چگونگی فرد از جانب ديگران ديده يا ارزيابی میشود شكل میگیرند. پديده های اجتماعی مثل واكنش نشان دادن به بازخوردهای مثبت و منفی و اجتناب از شرايطی كه در آن مورد ارزيابی قرار میگیريم موجب تفاوت در عزت نفس افراد میشود. افراد با عزت نفس پايین نسبت به طرد حساسترند(خوشكام و همكاران، 1393) و از شايستگی اجتماعی پايین تری برخوردارند (فرانكل و مايت ، 1996) بنابراين در روابط بین فردی و اجتماعی خود مشكالت بیشتری را تجربه می كنند.
بنابراين در روابط بین فردی و اجتماعی خود مشکلات بیشتری را تجربه میكنند.جامعه شناسان ممکن است در مورد تعریف دقیق جامعه و جامعه شناسی توافق کامل نداشته باشند اما کم وبیش اذعان دارند که روابط اجتماعی از عناصر محوری در قلمرو موضوعی جامعه شناسی است.به علاوه این اصل نیز به صورت صریح یا ضمنی پذیرفته شده است که کم و کیف روابط اجتماعی و آرایش آن ها خود می تواند در رفتار موجودیت های اجتماعی تاثیر داشته باشد(چلبی، 1386).رفتارهای اچتماعی در بیشتر موقعیت ها به طور قابل ملاحظه ای دارای نظم و قابل پیش بینی اند اگر جامعه ای خواهان بقای خویش است .باید به این نظم استمرار ببخشد این امر تنها از طریق جامعه پذیری امکان پذیر است.جامعه پذیری فرآیندی است که انسان ها از طریق ان اعتقادها گرایش ها ارزش ها هنجارها و عادتها را از فرهنگ جامعه اخذ می کنند و با معیارهای پذیرفته شده فرهنگی همساز می گردند(قنادان و همکاران 1375).