بدون شک ،خانواده نخستین و مهم ترین بستر رشد همه جانبه انسان محسوب می شود. خانواده گروه کوچکی متشکل از افرادی است که از طریق پیوند زناشویی یا خونی با یکدیگر درارتباط متقابل هستند و در کنار یکدیگر در واحدی خاص زندگی می کنند و دارای تجارب و فرهنگ مشترکی هستند.دارای امیال و اهداف مشابه بوده و مهر و علاقه آنان را به یکدیگر پیوند داده است. (مختاری،1388)

در بین تمامی نهادها، سازمان ها و موسسات اجتماعی، خانواده مهم ترین،ارزشمندترین و اثر بخش ترین نقش راداراست. خانواده دارای اهمیت تربیتی و اجتماعی است.افراداز سوی خانواده و در خانواده گام به عرصه هستی می نهند و جامعه نیزاز تشکل افراد،هستی و قوام می یابد. بهنجاری یا نابهنجاری جامعه در گرو شرایط عمومی خانواده هاست و هیچ یک از آسیب های اجتماعی فارغ از تأثیر خانواده پدید نمی آید. به همین ترتیب نیز هیچ جامعه ای  نمی تواند ادعا سلامتی کند مگر آنکه از خانواده های سالم برخوردار  باشد. (همان منبع)

یکی از جوانب بسیار مهم یک نظام زناشویی، رضایتی است که همسران درازدواج تجربه می کنند، ولیکن آمار طلاق که معتبرترین شاخص آشفتگی زناشویی است،نشانگرآن است که رضایت زناشویی به آسانی قابل دستیابی نیست.